Anecdote

Hospitalised with four other Crew members in Sumartria for 6 weeks. If anyone would like to get in touch please contact me on Regen_slayer@hotmail.com

I remember picking up a load of Vietnamese "Boat People" during one trip in the south China sea. We dropped them off in Singapore and got a commendation from the UNHCR High Commissioner.

This fantastic ship was my first trip in 78.Over the years i done five trips on her,great crews,great memories,never forget....from Ardrossan to San Estaban she was a dream to sail on,chatty but happy.

I boarded San Cirilo along with two other engineers from TES Thalamus after the boiler explosion aboard Cirilo in the South Atlantic in April 1955. Only the Chief Engineer and two firemen had survived the explosion. We made the necessary repairs and sailed the ship into Trinidad. The Chief and I took a watch of 6hours and the 3rd engineer (who I think was Thomas Pursey from the North East) and the 5th from Thalamus did the other watch all over a period of three days.
Thalamus stood by until we approached Trinidad and then sailed on to Curacao. After one night in Trinidad we flew to Curacao to rejoin Thalamus. We then sailed for Punta Cardon to load then the long trip to Singapore via Durban
The cause of the explosion was a badly leaking condenser feeding salt water into the boiler.

I joined the Neothyris, in Rotterdam, on the 20th March 1960, as supernumery radio officer. We sailed to Hong Kong and signed off on the 25th May 1960, when the ship was handed over to the scrapyard. The officers then stayed in Hong Kong for a few days before sailing, as passengers, on the MS Asia, to Singapore. We there joined the MS Northia, on the 1st June 1960, and following a couple of trips to Calcutta and Manila, were given orders for Hong Kong. We signed off on the 14th July 1960, when again another Shell tanker was handed over to the scrapyard. We then spent a couple of weeks ashore in Hong Kong, before sailimg as passengers on the SS Carthage back to Singapore. Following a couple of days in Singapore, I then joined the SS Gouldia, on the 6th August 1960, for one trip to Pladju, where I joined the MS Bursa on the 12th August 1960. I then spent a very happy 9 months on the MS Bursa, as Sparky, mainly sailing between Singapore, Indonsia, Borneo and Malaysia.
I finally signed off in Singapore on the 5th April 1961, before flying home to the UK on the 7th April 1961
That was my introduction to Shell Tankers and the Far East and as a 19/20 year old it was a fantastic experience, one which I will never forget.

I HAD A PRITTY GOOD TIME ON THE PROGRESS SAILING FROM CANVEY ISLAND TWO ALGERS IE NORTH AFRICA BACK AND FORTH ONE TIME WE WHERE ESCORTTED OUT BY THE RUSSAINS A WARSHIP ON EATHER SIDE OF US. EAVEYTHING TURNED OUT OK SHELL TANKERS WAS A PRITTY GOOD COMPANY TWO BE WITH.IWAS ON MV AMASTRA. MV ASPERELA. MV VIRTAGAS

On board when she deviated from the Gulf run for the first time and went to Singapore. I was in the last year of my apprenticeship and paid off in Singapore and appointed as Acting Third Mate on MV Bursa. Great excitement! Watchkeeping officer at only 19 Yrs Old!

I sailed on the San Gerardo ,my longest stay away from home 16 months,on arriving in Boston we sailed right into the jetty causing a great hole in the bow,after temporary repairs we sailed for Rotterdam to dry dock,it was a horrendous crossing storms causing more damage,resulting in a 13 week stay in Rotterdam much to the delight of the crew.A memorable voyage with numerous ports of call ,Japan Australia,South America.Some really good times to look back on.The pumpman who you know never goes ashore,decided to chance a bit of shore leave in Cartagena Colombia.Big Regrets he was robbed and came back half naked.
Mike Thompson

De "Philidora"stampte met lichte bewegingen op de stevige ZW moesson die recht op de kop beukte. Het schip had niet zo lang daarvoor een volle lading crude in de Perzische Golf geladen en was op weg naar de West kust van Europa: de toen in 1968 gebruikelijke route rond de Kaap. Als ik me goed herinner bevond het schip zich t.h.v. Socotra. Een gebied waar het thans minder veilig is om te passeren.
De 2 draairuitenwissers deden hun uiterste best om de spray weg te draaien. Die zondagmiddag stond behalve de gezagvoerder, de eerste stuurman, de tweede stuurman en ondergetekende op de brug. Na de gebruikelijke warme maaltijd nog even napratend en genietend van het stampende schip, vechtend tegen de golven.
"Hij ligt toch mooi in de kop, vind je ook niet?" zo vroeg de kapitein aan de eerste.
"Jazeker", antwoordde deze, "en dat moet ook wel bij deze schepen, altijd een paar voet in de kop, dan lopen ze toch gauw minimaal 1,5 knoop harder, nietwaar?"
Het schip begon langzamerhand wat harder te stampen en steeds vaker rolde er een stevige golf over het voorschip.
Een minuut of tien later merkte de tweede stuurman op: "Stuurman, hij mag dan wel in de kop moeten liggen, maar dit is toch wel een beetje veel van het goede, vind je ook niet?"
"Ja, nou je het zegt", begon de eerste, "het begint nu toch wel erg veel te worden, inderdaad ik geloof dat je verdraaid nogantoe gelijk hebt."
Hij had de laatste woorden nog niet uitgesproken of uit de bakboordsdeur van de bak net boven het hoofddek kwam er een regelmatige stroom water naar buiten. Hier klopte duidelijk iets niet.
Direct werd besloten de bosun te waarschuwen en in een mum van tijd stond op die zondagmiddag de hele Chinese crew inclusief eerste en ondergetekende (die de rol van leerling vervulde) met zwemvest aan aan dek. Af en toe dekking zoekend tegen de golven die schaamteloos over dek spoelden.
Weliswaar was het schip bijgedraaid maar desondanks slingerde het nog behoorlijk. We slaagden erin de deur te openen en onmiddellijk kwam er een soortement van waterval, werkelijk een enorme plons zeewater, naar buiten. Toen het eindelijk mogelijk was om de bak te betreden, werd duidelijk dat deze veranderd was in een binnenzee!! Het nog aanwezige water klotste van bakboord naar stuurboord, op z'n tocht alles meeeslepend wat er maar aanwezig was: trossen waren veranderd in een grote kluwen. Een soort van gigantische bal die heen en weer geslingerd werd, de verfstore aan stuurboord was opengeslagen en de blikken, al of niet gevuld met verf rolden alle kanten op. De rekken waar de trossen op opgeschoten lagen waren beschadigd, kortom een absolute chaos!!
Het was ons ineens duidelijk waardoor de "Philidora"zo mooi "in de kop lag" De tonnen en tonnen water waren hier debet aan.
Maar wat was nu eigenlijk de oorzaak van het hele circus? Blijkbaar was er een lek, maar waar? Scheur in de huid, of iets anders beschadigd?
Al ras bleek wat er in feite aan de hand was: doorwaaddend naar de boeg bleek het luik van het Suez-zoeklicht open te staan en daardoor was het water naar binnen gestroomd, zeker een handje geholpen door die stevige ZW moesson die we al een tijdje op de kop hadden.
Het schip was weken geleden in Skaramanga (Griekenland) in dok geweest, en was in ballast naar de P.G. gevaren. Bij het verlaten van het dok was er onvoldoende inspektie uitgevoerd, en daardoor had men niet bemerkt dat de knevels van het luik niet genoeg waren aangedraaid. Het zoeklicht zelf stond echter onbeschadigd op de vaste plaats geborgd aan de geleiderail achter onder de bak en het luik stond open.
Na inspektie van de ruimte, sloten we het Suezluik stevig af en wachtten rustiger weer af.
"Hoe raken we het overtollige water nu kwijt?", was de volgende vraag die zich aandiende. Lozen, pompen, maar hoe?
Na overleg bleek de oplossing voor de hand te liggen: de MK zou een paar gaten in het dek boren zodat het water in de voorpiek naar beneden kon storten. Vandaaruit kon het met de lenspomp gewoon overboord worden gepompt.
Zo gezegd, zo gedaan en na een paar dagen was het voorschip onder de bak geheel droog.
Maar toen begon het echte werk: het opruimen van de chaos. Het schoonmaken van het forecastle, want de verf zat overal, de ontwarring van de immense kluwen trossen.
Een typische klus voor de bootsman en z'n mannen.
Deze hadden de rest van de reis tot aan Fredericia als ik mij goed herinner, hun werk: zittend op de hurken en genoeglijk met elkaar babbelend, klaarden ze geheel tevreden op Chinese wijze de klus.
Het schip werd met eigen materieel veilig afgemeerd.
Waar een dokbeurt al niet toe kan leiden.

R.J.den Os.
03-05-2009

I joined the "VELUTINA" at Smiths shipyard in South Shields, on the Tyne. It was my first ship after leaving the "VINDICATRIX" training school. It was only supposed to be a six week trip to the Persian Gulf, to get my sea legs, so they said, but it didn't work out at all like that. after the repairs were made, which took about six weeks, we finally set sail for the gulf,or so we thought, but a couple of days at sea the ship was sent on a tramp and it was months before we got to Mena al Amadi. So much for getting my sea legs. We finally got back to KG 5 dock in London Just before christmas. George Hughes.